0 تا 100 گرامر جملات شرطی (Conditional Sentences)

در این بخش قصد داریم گرامر جملات شرطی(Conditional Sentences) را به صورت جامع و کامل بررسی کنیم.

سلام و درود خدمت همراهان عزیز سایت هگزپاد،

جملات شرطی (Conditional Sentences) یکی از موضوعات گرامری پرکاربرد و مهم است که در این مقاله به صورت جامع به تعریف و توضیح انواع جملات شرطی همراه با مثال می‌پردازیم.

برای مشاهدۀ سایر بخش‌های گرامر سایت، اینجا کلیک کنید.

جملات شرطی Conditional Sentences

جملات شرطی برای بیان حالت یا اتفاقی که مشروط به اتفاق دیگری باشد استفاده می‌شود.

این جملات از دو بخش، جملۀ شرط/ If clause (که با if شروع می‌شود) و جملۀ نتیجه/ Main clause، تشکیل می‌شود. جملۀ نتیجه یا پیامد به جملۀ شرط بستگی دارد.

ساختار این جملات بدین صورت است:

If clause + (comma) + Main clause

یا

Main clause + If clause

در ادامه به جزئیات بیشتر و مثال‌ها می‌پردازیم.

جملات شرطی به سه دستۀ کلی Real Conditionals و Unreal Conditionals و mixed conditionals تقسیم می‌شوند.

جملات شرطی واقعی یا Real Conditionals

از جملات شرطی واقعی، برای بیان اتفاقی که می‌دانیم به واقعیت نزدیک است یا می‌تواند امکان پذیر باشد، استفاده می‌شود. این دسته، خود به دو گروه جملات شرطی نوع صفر و نوع اول (Factual conditional و Predictive conditionals) تقسیم می‌شود. که در ادامه، به هر کدام به صورت جداگانه می‌پردازیم.

Factual Conditionals یا جملات شرطی نوع صفر

این نوع جملات در مورد حقایق (fact) هستند. از این جملات برای بیان شرط اتفاق یا حالتی استفاده می‌کنیم که در زمان حال رخ داده و یا همیشه رخ می‌دهد (رویدادهای طبیعی نیز در این دسته قرار می‌گیرند). به این جملات، جملات شرطی صفر یا Zero نیز می‌گویند.

در هر دو بخش (If clause) و (main clause) ، زمان حال می‌باشد. ساختار این جملات بدین صورت است:

If + present tense + present tense

میزان به واقعیت پیوستن جمله‌ی شرط 50 درصد و میزان به واقعیت پیوستن جمله نتیجه صد در صد است. یعنی اگر جملۀ شرطی اتفاق بیفتد، جملۀ نتیجه صد در صد اتفاق میفتد.

مثال:

If the fruit feels soft, it’s ready to eat. (If the fruit feels soft =  جملۀ شرط / it’s ready to eat = جملۀ نتیجه)

اگر میوه‌ها نرم هستند ، وقت خوردن آن‌ها است.

If sun goes down, it gets dark here. (If sun goes down =  جملۀ شرط / it gets dark here = جملۀ نتیجه)

اگر خورشید غروب کند، اینجا تاریک می‌شود. (fact ، طبیعی است که اگر هرجا خورشید غروب کند هوا تاریک می‌شود.)

If people eat too much, they get fat. (If people eat too much =  جملۀ شرط / they get fat = جملۀ نتیجه)

اگر انسان‌ها زیاد غذا بخورند، چاق می‌شوند. (fact، طبیعی است که هر کسی زیاد غذا بخورد چاق می‌شود.)

Predictive Conditionals یا جملات شرطی نوع اول 

از این نوع جملات برای بیان شرط اتفاق یا حالتی استفاده می‌شود که ممکن است در حال یا آینده اتفاق بیفتد.

زمان جملۀ مشروط حال ساده و زمان جملۀ نتیجه یا پیامد آینده است. ساختار این جملات بدین صورت است:

If + present simple + simple future (will/can/must + verb)

میزان به واقعیت پیوستن جملۀ شرط 50 درصد و میزان به واقعیت پیوستن جمله نتیجه صد در صد است. یعنی اگر جملۀ شرطی اتفاق بیفتد، جملۀ نتیجه صد در صد اتفاق خواهد افتاد.

مثال:

If Sara is late again, I will be mad.

اگر سارا دوباره دیر کند، عصبانی خواهم شد.

If we arrive late, we must get a taxi.

اگر دیر برسیم باید تاکسی بگیریم.

If she needs help, she will call.

اگر کمک نیاز داشته باشد، تماس خواهد گرفت.

If I see you, I’ll tell you.

اگر تو را ببینم، به تو خواهم گفت.

نکته: می‌توان جملۀ If را در وسط جمله نیز به کار برد، در این صورت ویرگول/کاما حذف می‌شود.

مثال:

( I‘ll tell you If I see you.)

به تو خواهم گفت، اگر تو را ببینم.

 

If you don’t arrive at 5:00, we‘ll leave.

اگر ساعت 5 نرسی، ما خواهیم رفت.

If it doesn’t rain tomorrow, I’ll go to the park.

اگر فردا باران نبارد، به پارک خواهم رفت.

نکته1: در جملات شرطی نوع صفر و یک می‌توان از When هم به جای If استفاده کرد.

مثال:

When I finish the work, I‘ll call you.

زمانی که کارم را تمام کنم با تو تماس خواهم گرفت.

 

 

نکته2: معمولاً استفاده از will در این ساختار رایج‌تر است، اما گاهاَ از going to و can هم استفاده می‌شود.

مثال:

If I see the cat again, I’m going to scream.

اگر گربه را دوباره ببینم، جیغ می‌کشم.

 

If they get there early, they can sit at the front.

اگر آن‌ها زود برسند، می‌توانند ردیف جلو بنشینند.

 

 

نکته 3: در جملات شرطی نوع اول، بجای If از unless نیز می‌توان استفاده کرد. unless همیشه به همراه فعل حال ساده می‌آید.

مثال:

We’ll stay home unless the weather improves.

ما در خانه خواهیم ماند مگر اینکه هوا بهتر شود.

جملات شرطی غیرواقعی یا Unreal Conditionals

جملات شرطی غیر واقعی برای بیان اتفاق یا حالتی به کار می‌رود که از واقعیت دور است یا امکان‌پذیری کمتری دارد. خود این دسته به دو گروه جملات شرطی نوع دوم و سوم (Hypothetical conditionals و Counterfactual conditionals ) تقسیم می‌شود.

جملات شرطی نوع دوم (Hypothetical Conditionals)

این جملات مشروط بر اتفاقی است که در گذشته می‌توانسته اتفاق بیفتد ولی نیفتاده است.

ساختار این جملات بدین صورت است:

If clause + past tense + would (main clause)

میزان به واقعیت پیوستن جملۀ شرط 0 تا 5 درصد و میزان به واقعیت پیوستن جملۀ نتیجه صد در صد است. یعنی اگر جملۀ شرطی در گذشته اتفاق می‌افتاد، جملۀ نتیجه نیز صد در صد می‌توانست اتفاق بیفتد.

مثال:

If I found a job, I‘d move to Canada.

اگر شغلی پیدا می‌کردم، به کانادا می‌رفتم.

If I had enough money, I‘d buy a car.

اگر به اندازه کافی پول داشتم ماشین می‌خریدم.

If I were you, I would go.

من اگر جای تو بودم، می‌رفتم.

نکته: معمولاً استفاده از would در این جملات رایج‌تر است. اما از could و might هم استفاده می‌شود.

مثال:

If you came in the winter, you could stay with me and you might even get your own bed.

اگر در زمستان می‌آمدی، با من می‌ماندی و حتی می‌توانستی تخت خود را داشته باشی.

Counterfactual Conditionals یا جملات شرطی نوع سوم

از این جملات برای بیان دو حالت یا اتفاقی استفاده می‌شود که در گذشته انجام نشده است. هم جملۀ شرط و هم جملۀ نتیجه انجام نشده‌اند. معمولاً این نوع جملات شرطی، یک پشیمانی و حسرت را بیان می‌کند.

ساختار این جملات بدین صورت می‌باشد:

If + past perfect + main clause ( would + have + p.p )

میزان به واقعیت پیوستن جملۀ شرط 0 درصد و میزان به واقعیت پیوستن جملۀ نتیجه صد در صد است. یعنی اگر جملۀ شرطی اتفاق می‌افتاد، جملۀ نتیجه صد در صد اتفاق می‌افتاد. اما هیچ کدام به واقعیت نپیوسته است.

مثال:

If he had called me, I would have gone to the party.

اگر با من تماس گرفته بود به آن مهمانی رفته بودم. (نه تماسی رخ داده است و نه به مهمانی رفته است.)

If I had found him, I would have told him how much I missed him.

اگر پیدایش می‌کردم به او می‌گفتم که چقدر دلم برایش تنگ شده است. (نه او را پیدا کرده و نه چیزی گفته است)

If they had understood the lessons, they would have passed the exam.

اگر درس‌ها را متوجه می‌شدند امتحان را قبول می‌شدند. (نه درس‌ها را متوجه شده‌اند و نه امتحان را قبول شده‌اند)

نکته: معمولا استفاده از would have در این جملات رایج‌تر است. اما گاهی از might have و could have نیز استفاده می‌شود.

مثال:

If they had asked me, I might have known how to fix it, or I could have tried at least.

اگر از من خواسته بودند، من می‌دانستم چطور درستش کنم یا حداقل سعی می‌کردم درستش کنم.

 

جملات شرطی ترکیبی یا Mixed Conditionals

دستۀ دیگر جملات شرطی ترکیبی mixed conditionals است. که خود به دو بخش mixed real conditionals و mixed unreal conditional تقسیم می‌شود.

جملات مشروط ترکیبی (واقعی) یا Mixed Real Conditionals

گاهی اوقات در جملات شرطی نوع صفر یا واقعی از ترکیب زمان گذشته و حال استفاده می‌شود.

مثال:

If they saw the film, they know how it ends.

اگر فیلم را دیده بودند، الان می‌دانستند چطور تمام می‌شود.

If he fail his exam, he probably wasn’t listening in the class.

اگر امتحانش را پاس نکرده است، احتمالا در کلاس گوش نداده بوده است.

 در جملات شرطی نوع صفر برای بیان یک عادتی که در گذشته وجود داشته از would استفاده می‌شود. اما نباید با جملات شرطی نوع دوم اشتباه گرفته بشود.

مثال:

When we were kids, if it rained a lot, we‘d stay indoors. but if it was sunny, we‘d often go down to the lake.

در زمان کودکی، اگر باران می‌بارید باید در خانه می‌ماندیم. اما اگر هوا آفتابی بود معمولاً به کنار رودخانه می‌رفتیم.

در جملات شرطی نوع اول معمولاً در عبارت شرطی، از زمان حال ساده استفاده می‌کنیم اما می‌توان از simple past و past perfect نیز استفاده کرد.

مثال:

If you don’t listen now, you won’t pass the exam.

اگر الان گوش ندهی، امتحانت را پاس نخواهی کرد.

If you studied for the test, you won’t have any problems.

اگر برای امتحانت درس می‌خواندی، هیچ مشکلی نمی‌داشتی.

If they‘ve finished their food, we‘ll give them something else to eat.

اگر غذایشان را تمام کرده باشند، به آن‌ها چیزهای دیگری برای خوردن خواهیم داد.

جملات شرطی ترکیبی غیر واقعی یا Mixed Unreal Conditionals

در جملات شرطی نوع دوم به‌ جای استفاده از would (که مرتبط یا یک اتفاق غیرواقعی به یک اتفاق واقعی در حال یا آینده بود)، برای بیان اتفاق ناممکنی که در گذشته وجود داشته است از would have استفاده می‌کنیم.

مثال:

If we were rich, we would have offered to help poor people.

اگر پولدار بودم، به مردم فقیر کمک می‌کردم.

در جملات شرطی نوع سوم به جای استفاده از would (که مرتبط با رویداد غیرواقعی گذشته به رویداد دیگری در گذشته است)، می‌توان از would have برای ارتباط بین همان واقعه به واقعه‌ای در حال نیز استفاده کرد.

مثال:

If your father hadn’t met your mother, you wouldn’t be here. (or you wouldn’t have been born.)

اگر پدر و مادرت همدیگر را ملاقات نمی‌کردند تو الان اینجا نبودی. (یا تو به دنیا نیامده بودی.)

نشانه‌گذاری یا Punctuation  در جملات شرطی

همان‌طور که در بالا به صورت نکته به آن اشاره شد، If clause قبل و بعد از main clause می‌تواند استفاده شود. اگر قبل از main clause یا اول جمله استفاده شود، برای جدا کردن دو جمله‌واره (If clause و Main clause) از ویرگول/ کاما استفاده می‌کنیم.

مثال:

If you feel sick, You shouldn’t go to work.

You shouldn’t go to work if you feel sick.

اگر If clause در ابتدای جمله بیاید، گاهی برای تأکید بر روی جمله، می‌توان از کلمۀ Then در ابتدای Main clause نیز استفاده کرد. معمولاً قبل از Then ویرگول/ کاما قرار می‌گیرد.

مثال:

If the key isn’t there, then Sara must have taken it.

توجه: از کلمۀ So در این مورد استفاده نمی‌شود.

مثال:

If the key isn’t there, so Sara must have taken it.

دوستان عزیز و زبان‌آموزان گرامی به پایان این بخش از گرامر جملات شرطی رسیدیم، امیدوارم این مقاله مورد استفاده شما عزیزان قرار گرفته باشد.
اگر نظر یا سوالی در خصوص گرامرجملات شرطی دارید لطفاً در بخش نظرات با ما در میان بگذارید.

موفق باشید.